عنوان: الکتروشیمی جزوات دانشگاهی

الکتروشیمی شاخه ای از شیمی فیزیک است که به رابطه بین اختلاف پتانسیل الکتریکی و تغییرات شیمیایی قابل شناسایی مربوط می شود. این واکنش ها شامل حرکت الکترون ها از طریق یک فاز رسانای الکترونیکی (معمولاً یک مدار الکتریکی خارجی، اما نه لزوماً مانند آبکاری الکترولس) بین الکترودهایی است که توسط یک الکترولیت یونی رسانا و عایق الکترونیکی (یا گونه های یونی در یک محلول) از هم جدا شده اند.

هنگامی که یک واکنش شیمیایی توسط یک اختلاف پتانسیل الکتریکی هدایت می شود، مانند الکترولیز، یا اگر اختلاف پتانسیل ناشی از یک واکنش شیمیایی مانند یک باتری الکتریکی یا پیل سوختی باشد

به آن واکنش الکتروشیمیایی می گویند. برخلاف سایر واکنش‌های شیمیایی، در واکنش‌های الکتروشیمیایی، الکترون‌ها مستقیماً بین اتم‌ها، یون‌ها یا مولکول‌ها منتقل نمی‌شوند، بلکه از طریق مدار رسانای الکترونیکی فوق الذکر منتقل می‌شوند. این پدیده چیزی است که یک واکنش الکتروشیمیایی را از یک واکنش شیمیایی معمولی متمایز می کند.

تاریخ
نوشتار اصلی: تاریخچه الکتروشیمی

فیزیکدان آلمانی Otto von Guericke در کنار ژنراتور الکتریکی خود هنگام انجام آزمایش.
قرن 16-18
درک مسائل الکتریکی در قرن شانزدهم آغاز شد. در طول این قرن، دانشمند انگلیسی ویلیام گیلبرت 17 سال را صرف آزمایش مغناطیس و تا حدی الکتریسیته کرد. گیلبرت برای کارهایش بر روی آهنرباها به عنوان “پدر مغناطیس” شناخته شد. او روش های مختلفی را برای تولید و تقویت آهن ربا کشف کرد.

در سال 1663، فیزیکدان آلمانی Otto von Guericke اولین ژنراتور الکتریکی را ایجاد کرد که با اعمال اصطکاک در دستگاه، الکتریسیته ساکن تولید می کرد.

ژنراتور از یک گوی گوگرد بزرگ ساخته شده بود که درون یک کره شیشه ای ریخته شده بود که روی یک شفت نصب شده بود. توپ با استفاده از میل لنگ می چرخید و هنگامی که یک لنت به توپ در حین چرخش مالش می شد، جرقه الکتریکی ایجاد می شد. کره را می توان برداشت و به عنوان منبعی برای آزمایشات با الکتریسیته استفاده کرد.

در اواسط قرن هجدهم شیمیدان فرانسوی چارلز فرانسوا د سیسترنه دو فای دو نوع الکتریسیته ساکن را کشف کرد که بارهای مشابه یکدیگر را دفع می کنند در حالی که بر خلاف بارها جذب می شوند. دو فای اعلام کرد که الکتریسیته از دو سیال تشکیل شده است: “زجاجیه” (از لاتین “شیشه”) یا مثبت، الکتریسیته. و الکتریسیته “صمغی” یا منفی. این نظریه دو سیال الکتریسیته بود که در اواخر قرن با نظریه تک سیال بنجامین فرانکلین مخالفت کرد.

نمودار اواخر دهه 1780 آزمایش گالوانی روی پاهای قورباغه.
در سال 1785، چارلز آگوستین دو کولمب قانون جذب الکترواستاتیک را به عنوان نتیجه تلاش خود برای بررسی قانون دافعه های الکتریکی که توسط جوزف پریستلی در انگلستان بیان شد، توسعه داد.

فیزیکدان ایتالیایی الساندرو ولتا در حال نشان دادن “باتری” خود به امپراتور فرانسه ناپلئون بناپارت در اوایل قرن نوزدهم.

در اواخر قرن هجدهم، پزشک و آناتومیست ایتالیایی، لوئیجی گالوانی، تولد الکتروشیمی را با ایجاد پلی بین واکنش‌های شیمیایی و الکتریسیته در مقاله‌اش «De Viribus Electricitatis in Motu Musculari Commentarius» (لاتین برای تفسیر تأثیر الکتریسیته بر حرکت عضلانی) مشخص کرد. ) در سال 1791 جایی که او “ماده عصبی-الکتریکی” را در اشکال حیات بیولوژیکی پیشنهاد کرد.