عنوان: اسالید های خواص مکانیکی جزوات دانشگاهی

مکانیک (از یونانی باستان: μηχανική، mēkhanikḗ، به معنای «ماشین‌ها») حوزه ریاضیات و فیزیک است که به روابط بین نیرو، ماده و حرکت در میان اجسام فیزیکی مربوط می‌شود.نیروهای اعمال شده بر اجسام منجر به جابجایی یا تغییر موقعیت یک جسم نسبت به محیط آن می شود.

مبانی نظری این شاخه از فیزیک در یونان باستان، به عنوان مثال، در نوشته های ارسطو و ارشمیدس (به تاریخ مکانیک کلاسیک و جدول زمانی مکانیک کلاسیک مراجعه کنید) ریشه دارد. در اوایل دوره مدرن، دانشمندانی مانند گالیله گالیله، یوهانس کپلر، کریستیان هویگنس و آیزاک نیوتن شالوده ای را برای آنچه امروزه به عنوان مکانیک کلاسیک شناخته می شود، پایه گذاری کردند.

به عنوان شاخه ای از فیزیک کلاسیک، مکانیک با اجسامی که یا در حال سکون هستند یا با سرعت های بسیار کمتر از سرعت نور حرکت می کنند، سروکار دارد. همچنین می توان آن را به عنوان علم فیزیکی تعریف کرد که به حرکت و نیروهای وارد بر اجسامی که در قلمرو کوانتومی نیستند می پردازد.

فیلسوفان یونان باستان جزو اولین کسانی بودند که پیشنهاد کردند که اصول انتزاعی بر طبیعت حاکم است. نظریه اصلی مکانیک در دوران باستان، مکانیک ارسطویی بود، اگرچه یک نظریه جایگزین در مسائل مکانیکی شبه ارسطویی که اغلب به یکی از جانشینان او نسبت داده می شود، ارائه شده است.

سنت دیگری وجود دارد که به یونانیان باستان باز می گردد که در آن ریاضیات به طور گسترده تری برای تجزیه و تحلیل اجسام به صورت ایستا یا دینامیکی استفاده می شد، رویکردی که ممکن است توسط کارهای قبلی Archytas فیثاغورث تحریک شده باشد. نمونه هایی از این سنت عبارتند از شبه اقلیدس (در مورد تعادل)، ارشمیدس (در مورد تعادل هواپیماها، در مورد اجسام شناور)، قهرمان (مکانیکا)، و پاپوس (مجموعه، کتاب هشتم).

در قرون وسطی، نظریات ارسطو توسط تعدادی از شخصیت‌ها مورد انتقاد قرار گرفت و اصلاح شد که با جان فیلوپونوس در قرن ششم آغاز شد. مشکل اصلی حرکت پرتابه بود که توسط هیپارخوس و فیلوپونوس مورد بحث قرار گرفت.

ابن سینا، مشمول ایرانی اسلامی، نظریه حرکت خود را در کتاب شفا (1020) منتشر کرد. او گفت که نیروی محرکه ای توسط پرتاب کننده به یک پرتابه داده می شود، و آن را پایدار می دانست که برای از بین بردن آن به نیروهای خارجی مانند مقاومت هوا نیاز دارد.

ابن سینا میان «نیرو» و «میل» (به نام «میل») تمایز قائل شد و استدلال کرد که یک شیء زمانی میل پیدا می‌کند که جسم در تقابل با حرکت طبیعی خود باشد. پس نتیجه گرفت که ادامه حرکت منسوب به تمایلی است که به شیء منتقل می شود و آن شیء تا زمانی که میل صرف نشود در حرکت خواهد بود. او همچنین ادعا کرد که یک پرتابه در خلاء متوقف نمی شود مگر اینکه به آن عمل شود، مطابق با قانون اول حرکت نیوتن.