عنوان: مدارهای الکتریکی جزوات دانشگاهی

شبکه الکتریکی یک اتصال متقابل اجزای الکتریکی (مانند باتری ها، مقاومت ها، سلف ها، خازن ها، سوئیچ ها، ترانزیستورها) یا مدلی از چنین اتصالی است که از عناصر الکتریکی (به عنوان مثال، منابع ولتاژ، منابع جریان، مقاومت ها، اندوکتانس ها، خازن ها) تشکیل شده است. ).

مدار الکتریکی شبکه ای متشکل از یک حلقه بسته است که مسیر برگشتی برای جریان می دهد. بنابراین همه مدارها شبکه هستند، اما همه شبکه ها مدار نیستند (اگرچه شبکه های بدون حلقه بسته اغلب به طور غیردقیق به عنوان “مدار” نامیده می شوند).

شبکه‌های الکتریکی خطی، نوع خاصی که فقط از منابع (ولتاژ یا جریان)، عناصر توده‌ای خطی (مقاومت‌ها، خازن‌ها، سلف‌ها) و عناصر توزیع‌شده خطی (خطوط انتقال) تشکیل شده‌اند، این ویژگی را دارند که سیگنال‌ها به صورت خطی روی هم قرار گیرند. بنابراین، با استفاده از روش‌های حوزه فرکانس قدرتمند مانند تبدیل‌های لاپلاس، برای تعیین پاسخ DC، پاسخ AC و پاسخ گذرا، آنها راحت‌تر تجزیه و تحلیل می‌شوند.

شبکه مقاومتی شبکه ای است که فقط حاوی مقاومت ها و منابع جریان و ولتاژ ایده آل است. تجزیه و تحلیل شبکه های مقاومتی پیچیده تر از تجزیه و تحلیل شبکه های حاوی خازن و سلف است. اگر منابع منابع ثابت (DC) باشند، نتیجه یک شبکه DC است. مقاومت موثر و خواص توزیع جریان شبکه‌های مقاومت دلخواه را می‌توان از نظر اندازه‌گیری نمودار و خواص هندسی مدل‌سازی کرد.

شبکه ای که شامل اجزای الکترونیکی فعال است به عنوان مدار الکترونیکی شناخته می شود. چنین شبکه هایی عموما غیرخطی هستند و به ابزارهای طراحی و تحلیل پیچیده تری نیاز دارند.

یک شبکه فعال حداقل دارای یک منبع ولتاژ یا جریان است که می تواند انرژی شبکه را به طور نامحدود تامین کند. یک شبکه غیرفعال حاوی منبع فعال نیست.

یک شبکه فعال شامل یک یا چند منبع نیروی الکتروموتور است. نمونه های عملی این گونه منابع شامل باتری یا ژنراتور است. عناصر فعال می توانند برق را به مدار تزریق کنند، افزایش توان را فراهم کنند و جریان جریان را در مدار کنترل کنند.

شبکه های غیرفعال حاوی هیچ منبع نیروی الکتروموتور نیستند. آنها از عناصر غیرفعال مانند مقاومت ها و خازن ها تشکیل شده اند.

با خطی بودن