عنوان: تاثير اجراي سياستهاي كلي اصل 44 قانون اساسي بر شاخصهاي عملكرد و بهره وري شركت سهامي آلومينيوم ايران پایان نامه

آلومینیوم (آلومینیوم در انگلیسی آمریکای شمالی) یک عنصر شیمیایی است. دارای نماد Al و عدد اتمی 13 است. آلومینیوم چگالی کمتری نسبت به سایر فلزات رایج دارد. حدود یک سوم فولاد است. تمایل زیادی به اکسیژن دارد و در هنگام قرار گرفتن در معرض هوا یک لایه محافظ اکسید روی سطح تشکیل می دهد. آلومینیوم از نظر بصری شبیه نقره است،

هم از نظر رنگ و هم از نظر توانایی عالی در بازتاب نور. نرم، غیر مغناطیسی و انعطاف پذیر است. این یک ایزوتوپ پایدار دارد: 27Al، که بسیار فراوان است و آلومینیوم را دوازدهمین عنصر رایج در جهان می کند. رادیواکتیویته 26Al در تاریخ سنجی رادیومتری استفاده می شود.

از نظر شیمیایی، آلومینیوم یک فلز پس از انتقال در گروه بور است. همانطور که برای این گروه معمول است، آلومینیوم ترکیبات را در درجه اول در حالت اکسیداسیون +3 تشکیل می دهد. کاتیون آلومینیوم Al3+ کوچک و بسیار شارژ است. به این ترتیب، قدرت پلاریزاسیون بیشتری دارد و پیوندهای تشکیل شده توسط آلومینیوم دارای ویژگی کووالانسی تری هستند.

میل ترکیبی قوی آلومینیوم با اکسیژن منجر به بروز معمول اکسیدهای آن در طبیعت می شود. آلومینیوم روی زمین عمدتاً در سنگ‌های پوسته یافت می‌شود، جایی که بعد از اکسیژن و سیلیکون سومین عنصر فراوان است، نه در گوشته، و عملاً هرگز به عنوان فلز آزاد نیست. به صورت صنعتی از استخراج بوکسیت، یک سنگ رسوبی غنی از مواد معدنی آلومینیوم، به دست می آید.

کشف آلومینیوم در سال 1825 توسط فیزیکدان دانمارکی هانس کریستین اورستد اعلام شد.

اولین تولید صنعتی آلومینیوم توسط شیمیدان فرانسوی Henri Étienne Sainte-Claire Deville در سال 1856 آغاز شد. آلومینیوم با فرآیند هال-هرولت که به طور مستقل توسط مهندس فرانسوی پل هرولت و مهندس آمریکایی چارلز مارتین هال در سال 1886 توسعه یافت، بسیار در دسترس عموم قرار گرفت.

و تولید انبوه آلومینیوم منجر به استفاده گسترده از آن در صنعت و زندگی روزمره شد. در جنگ های جهانی اول و دوم، آلومینیوم یک منبع استراتژیک حیاتی برای هوانوردی بود. در سال 1954، آلومینیوم با پیشی گرفتن از مس تبدیل به بیشترین فلز غیرآهنی تولید شد. در قرن بیست و یکم، بیشتر آلومینیوم در حمل و نقل، مهندسی، ساخت و ساز و بسته بندی در ایالات متحده، اروپای غربی و ژاپن مصرف می شد.

با وجود شیوع آن در محیط، هیچ موجود زنده ای شناخته نشده است که از نمک های آلومینیوم برای متابولیسم استفاده کند، اما آلومینیوم به خوبی توسط گیاهان و حیوانات تحمل می شود. به دلیل فراوانی این نمک ها، پتانسیل نقش بیولوژیکی آنها مورد توجه است و مطالعات ادامه دارد.