عنوان: مدیریت کسب و کار گرایش: استراتژی پایان نامه

تجارت عبارت است از کسب درآمد یا کسب درآمد از طریق تولید یا خرید و فروش محصولات (مانند کالاها و خدمات). همچنین عبارت است از «هر فعالیت یا بنگاهی که برای کسب سود وارد شده است».

داشتن نام تجاری واحد تجاری را از مالک جدا نمی کند، به این معنی که صاحب کسب و کار در قبال بدهی های ایجاد شده توسط کسب و کار مسئول و مسئول است. اگر تجارت بدهی به دست آورد، طلبکاران می توانند به دنبال اموال شخصی مالک بروند.

سیستم مالیاتی برای مشاغل با سیستم مالیاتی شرکت ها متفاوت است. ساختار کسب و کار اجازه نرخ مالیات شرکتی را نمی دهد. مالک شخصاً از کلیه درآمدهای کسب و کار مشمول مالیات می شود.

این اصطلاح اغلب به صورت محاوره ای (اما نه توسط وکلا یا مقامات دولتی) برای اشاره به یک شرکت، مانند یک شرکت یا تعاونی استفاده می شود.

شرکت‌ها، برخلاف صاحبان انحصاری و شرکت‌های تضامنی، اشخاص حقوقی مجزا هستند و مسئولیت محدودی را برای صاحبان/اعضای خود قائل می‌شوند و همچنین مشمول نرخ‌های مالیات شرکتی هستند. راه اندازی یک شرکت پیچیده تر و پرهزینه تر است، اما حفاظت و مزایای بیشتری را برای مالکان/اعضا ارائه می دهد.

اشکال مالکیت کسب و کار بسته به حوزه قضایی متفاوت است، اما چندین نهاد مشترک وجود دارد:

یک شرکت انفرادی که به عنوان تاجر انحصاری نیز شناخته می شود، متعلق به یک نفر است و به نفع آنها عمل می کند. مالک کسب و کار را به تنهایی اداره می کند و ممکن است کارمندانی را استخدام کند. یک مالک انحصاری مسئولیت نامحدودی در قبال کلیه تعهدات متحمل شده توسط کسب و کار، اعم از هزینه های عملیاتی یا قضاوت علیه کسب و کار، دارد. تمام دارایی های کسب و کار متعلق به یک مالک انحصاری است، از جمله، به عنوان مثال، زیرساخت رایانه، هرگونه موجودی، تجهیزات تولیدی، یا لوازم خرده فروشی، و همچنین هر گونه اموال غیرمنقول متعلق به مالک انحصاری.
شراکت یک تجارت است که متعلق به دو یا چند نفر است. در اکثر اشکال مشارکت، هر شریک مسئولیت نامحدودی در قبال بدهی های متحمل شده توسط تجارت دارد. سه نوع از رایج ترین شرکت های انتفاعی عبارتند از: تضامنی تضامنی، تضامنی با مسئولیت محدود و مشارکت با مسئولیت محدود.
صاحبان شرکت ها دارای مسئولیت محدود هستند و کسب و کار دارای شخصیت حقوقی جداگانه از صاحبان آن است. شرکت ها می توانند دولتی یا خصوصی باشند و می توانند برای انتفاع یا به عنوان سازمان های غیرانتفاعی سازماندهی کنند.

یک شرکت خصوصی و انتفاعی متعلق به سهامداران آن است که هیئت مدیره ای را برای هدایت شرکت و استخدام کارکنان مدیریتی آن انتخاب می کنند. یک شرکت انتفاعی با مالکیت خصوصی می‌تواند توسط گروه کوچکی از افراد به صورت خصوصی نگهداری شود، یا به صورت عمومی نگهداری شود، با سهام‌های قابل معامله عمومی در بورس اوراق بهادار.