عنوان: بررسی تاثیرات سیاست های دولت عربستان پس از بهارعربی در واگرایی قومی- مذهبی در منطقه خاورمیانه)مطالعه موردی: یمن و سوریه پایان نامه

رژیم های عربی فرمول مشخصی را برای مدیریت روابط سیاست دولت عربستان-شهروند ایجاد کرده اند: خدمات دولتی در ازای رضایت عمومی. این قرارداد اجتماعی رایج حکم می‌کرد که حاکمان در ازای وفاداری و حداقل حقوق سیاسی و آزادی‌های مدنی، مشاغل بخش عمومی و کالاها و خدمات رایگان یا یارانه‌ای (مانند بهداشت، آموزش، انرژی و غذا) را برای شهروندان فراهم کنند. سال‌ها، تغییرات در روابط دولت و شهروند در جهان عرب، درک شهروندان را از آنچه مدیون دولت خود هستند و آنچه می‌توانند از آن انتظار داشته باشند، تغییر داده است.

در این زمینه، توازن اجزای مختلف این رابطه – مانند ارائه خدمات، تلاش‌های ضد فساد، نمایندگی، حاکمیت قانون، امنیت و ثبات – در حال تغییر است.

از آنجایی که برخی از ایالت ها نتوانستند به پایان معامله خود برسند یا عموم مردم از شرایط توافق ناراضی شدند، بسیاری از شهروندان سکوت خود را شکستند. نیاز به ایجاد یک رابطه جدید دولت-شهروند یکی از محرک های ضمنی اعتراضات اعراب در سال 2011 و ناآرامی های متعاقب آن بود.

یکی از اجزای اصلی یک قرارداد اجتماعی قابل دوام – حکمرانی مؤثر – هنوز در بیشتر مناطق در حال کاهش است. نرخ بالای بیکاری در کشورهای غیر تولیدکننده نفت (به ویژه در میان جوانان)، رشد اقتصادی ضعیف در سطح منطقه، و بدبینی نسبت به آینده نارضایتی بیشتری را به همراه دارد.

در سرتاسر منطقه، شهروندان – صرف نظر از قومیت، ایمان، ثروت، تحصیلات، یا موقعیت- همچنان خواستار عناصر اساسی حکومتی هستند که دولت‌ها اغلب قادر به ارائه آن نیستند یا نمی‌خواهند آن‌ها را فراهم کنند: آزادی‌های اساسی، مانند بیان و تجمع، دسترسی به تصمیم‌گیری، ارائه خدمات موثر و تلاش برای مبارزه با فساد. پرداختن به این سه مؤلفه اصلی حکمرانی مؤثر می‌تواند بخشی از تنش‌های کنونی در منطقه را کاهش دهد و در بلندمدت به ایجاد ثبات کمک کند.

نمایندگی، مشارکت و