عنوان: راﺑﻄﻪ ﺗﻤﺎﻳﺰ اﺧﻼﻗﻲ ﺷﺮﻛﺖ و ﻓﺮوش ﻣﺤﺼﻮﻻت از دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن پایان نامه

اخلاق یا فلسفه اخلاق مطالعه فلسفی پدیده های اخلاقی است. پرسش‌های هنجاری در مورد اینکه مردم چه کاری باید انجام دهند یا کدام رفتار از نظر اخلاقی درست است را بررسی می‌کند. معمولاً به سه حوزه اصلی تقسیم می شود: اخلاق هنجاری، اخلاق کاربردی و فرااخلاق.

اخلاق هنجاری سعی در کشف و توجیه اصول جهانی دارد که بر نحوه رفتار افراد در هر موقعیتی حاکم است. به عقیده نتیجه گرایان، یک عمل در صورتی درست است

که به بهترین نتایج منجر شود. دئونتولوژیست ها معتقدند که اخلاق عبارت است از انجام وظایف، مانند گفتن حقیقت و وفای به عهد. نظریه پردازان فضیلت، تجلی فضایل مانند شجاعت و شفقت را اصل اساسی اخلاق می دانند. اخلاق کاربردی مشکلات اخلاقی عینی را در موقعیت‌های زندگی واقعی بررسی می‌کند، برای مثال، با کاوش در مفاهیم اخلاقی اصول جهانی کشف‌شده در اخلاق هنجاری در یک حوزه خاص.

اخلاق زیستی به مطالعه مسائل اخلاقی مرتبط با موجودات زنده از جمله انسان، حیوانات و گیاهان می پردازد. اخلاق تجاری به بررسی چگونگی اعمال اصول اخلاقی در شرکت ها می پردازد، در حالی که اخلاق حرفه ای بر آنچه از نظر اخلاقی از اعضای حرفه های مختلف مورد نیاز است تمرکز می کند. فرااخلاق فرانظریه ای است که به بررسی مفروضات و مفاهیم زیربنایی اخلاق می پردازد.

این پرسش می‌پرسد که آیا حقایق اخلاقی وجود مستقلی از ذهن دارند، آیا گزاره‌های اخلاقی می‌توانند درست باشند، چگونه می‌توان به دانش اخلاقی دست یافت، و چگونه قضاوت‌های اخلاقی به مردم انگیزه می‌دهند.

اخلاق ارتباط تنگاتنگی با نظریه ارزش دارد که به مطالعه ارزش و انواع ارزش ها می پردازد. دو حوزه تجربی مرتبط عبارتند از روانشناسی اخلاق که فرآیندهای اخلاقی روانشناختی را بررسی می کند و اخلاق توصیفی که توصیفات ارزشی خنثی از کدها و باورهای اخلاقی غالب در جوامع مختلف ارائه می دهد.

نیهیلیست های اخلاقی وجود واقعیات اخلاقی را انکار می کنند. آنها هم با حقایق اخلاقی عینی که توسط رئالیسم اخلاقی دفاع می‌شوند و هم با واقعیت‌های اخلاقی ذهنی که توسط نسبی‌گرایی اخلاقی دفاع می‌شوند، مخالفند.

آنها معتقدند که مفروضات اساسی زیربنای ادعاهای اخلاقی نادرست هستند. برخی از نیهیلیست های اخلاقی، مانند فردریش نیچه، از این نتیجه می گیرند که هر چیزی مجاز است. دیدگاه کمی متفاوت تأکید می کند که نیهیلیسم اخلاقی، خود موضعی اخلاقی در مورد مجاز و ممنوع نیست، بلکه رد هر موضع اخلاقی است.

نیهیلیسم اخلاقی با نسبیت گرایی اخلاقی موافق است که دیدگاه های مختلفی وجود دارد که بر اساس آن افراد اعمال را درست یا نادرست ارزیابی می کنند. با این حال، مخالف است که این عمل شامل نوعی اخلاق است و در عوض آن را به عنوان یکی از بسیاری از انواع اعمال انسانی می داند.

طبیعت گرایی و غیر طبیعی گرایی
مقاله‌های اصلی: طبیعت‌گرایی و غیرطبیعت‌گرایی
یک بحث تأثیرگذار در میان رئالیست های اخلاقی، بین طبیعت گرایی و غیر طبیعی گرایی است. طبیعت‌گرایی بیان می‌کند که ویژگی‌های اخلاقی ویژگی‌های طبیعی هستند و از این حیث شبیه به ویژگی‌های طبیعی هستند که برای مشاهده تجربی قابل دسترسی هستند و توسط علوم طبیعی بررسی می‌شوند، مانند رنگ و شکل.

برخی از طبیعت گرایان اخلاقی معتقدند که ویژگی های اخلاقی یک نوع منحصر به فرد و اساسی از دارایی طبیعی است. دیدگاه دیگری بیان می‌کند که ویژگی‌های اخلاقی واقعی هستند، اما جزء اساسی واقعیت نیستند و می‌توان آنها را به سایر ویژگی‌های طبیعی تقلیل داد، مثلاً در مورد آنچه باعث لذت و درد می‌شود.

غیر طبیعی گرایی می پذیرد که ویژگی های اخلاقی بخشی از واقعیت را تشکیل می دهد و استدلال می کند که ویژگی های اخلاقی یکسان یا قابل تقلیل به ویژگی های طبیعی نیستند. این دیدگاه معمولاً با این ایده ایجاد می شود که ویژگی های اخلاقی منحصر به فرد هستند زیرا ویژگی های هنجاری یا آنچه باید باشد را بیان می کنند.

طرفداران این موضع غالباً با ادعای این که تعریف اخلاق بر حسب موجودات طبیعی یا استنتاج تجویزی از گزاره های توصیفی اشتباه است، بر این منحصر به فرد بودن تأکید می کنند.