عنوان: سیره امام علی (ع) در دریافت مالیات پایان نامه

علی بن ابی طالب (عربی: عَلِیّ بْن أَبی طَالِب؛ حدود  600–661) پسر عمو و داماد پیامبر اسلام محمد و جانشین (خلیفه راشدین و امام شیعیان) پس از رحلت او بود که از سال 656 حکومت کرد. تا 661. علی جوانی که نزد ابوطالب بن عبدالمطلب و فاطمه بنت اسد متولد شد، توسط پسر عموی بزرگش محمد بزرگ شد و از اولین کسانی بود که تعالیم او را پذیرفت. علی در سالهای اولیه اسلام، زمانی که مسلمانان در مکه به شدت مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، نقش اساسی داشت.

محمد پس از هجرت (هجرت) به مدینه در سال 622، دخترش فاطمه را به عقد علی درآورد و با او پیمان برادری بست. علی در این دوره منشی و نایب محمد بود و پرچمدار سپاه او بود. سخنان متعددی از محمد در مدح علی است که جنجال برانگیزترین آنها در سال 632 در غدیر خم بیان شد: «هر که من مولای او هستم، این علی مولا اوست».

تفسیر کلمه چندمعنایی عربی مولا مورد مناقشه است: برای مسلمانان شیعه، محمد به این ترتیب علی را با اقتدار مذهبی و سیاسی خود سرمایه گذاری کرد، در حالی که مسلمانان سنی این را صرفاً بیانیه دوستی و رابطه می دانند. هنگامی که محمد در همان سال درگذشت، گروهی از مسلمانان در غیاب علی گرد هم آمدند و ابوبکر را به عنوان رهبر خود منصوب کردند.

بعداً علی از ادعای رهبری خود دست کشید و در دوران حکومت ابوبکر و جانشین او عمر  از زندگی عمومی کناره گیری کرد. با وجود اینکه گهگاه از او نصیحت می شد، اما تضادهای بین علی و دو خلیفه اول با امتناع او از پیروی از اعمال آنها نمایان می شود.

این امتناع خلافت علی را به نفع عثمان  تمام کرد که به این ترتیب از سوی شورای انتخابات به جانشینی عمر منصوب شد. علی همچنین به شدت از عثمان که به طور گسترده متهم به خویشاوندی و فساد بود، انتقاد کرد. با این حال، علی همچنین بارها میان خلیفه و مخالفان ولایتی که از سیاست‌های او خشمگین بودند، میانجی‌گری می‌کرد.

پس از قتل عثمان در سال 656، علی در مدینه به عنوان خلیفه انتخاب شد. او بلافاصله با دو شورش جداگانه روبرو شد، هر دو ظاهراً برای انتقام از عثمان: سه گانه طلحه، زبیر، هر دو یاران محمد، و بیوه او عایشه بصره را در عراق تصرف کردند اما در جنگ جمل در سال 656 توسط علی شکست خوردند. در جای دیگر، مو. عویه که علی به تازگی او را از فرمانداری سوریه برکنار کرده بود، در سال 657 در نبرد بی‌نتیجه صفین علیه علی جنگید که به یک روند داوری ناموفق پایان یافت و برخی از حامیان علی را از خود دور کرد.

اینها خوارج را تشکیل دادند که بعدها مردم را به وحشت انداختند و در سال 658 در جنگ نهروان توسط علی درهم شکستند. علی در سال 661 توسط مخالف خوارج ابن ملجم ترور شد که راه را برای تصاحب قدرت معاویه و یافتن سلسله هموار کرد. خلافت اموی.

گفته می شود که جایگاه علی پس از محمد در فرهنگ مسلمانان در رتبه دوم قرار دارد. علی به دلیل شجاعت، صداقت، ارادت بی دریغ به اسلام، بزرگواری و رفتار برابر با همه مسلمانان مورد احترام است.

بدین ترتیب او برای شیفتگانش به کهن الگوی اسلام ناپاک و جوانمردی پیش از اسلام تبدیل شده است. مسلمانان سنی او را آخرین خلفای راشدین (به درستی هدایت شده) می‌دانند، در حالی که مسلمانان شیعه او را به عنوان اولین امام خود، یعنی جانشین برحق مذهبی و سیاسی محمد می‌دانند. حرم علی در نجف عراق، مقصد اصلی زیارت شیعیان است. میراث علی در کتابهای متعددی گردآوری و بررسی شده است که معروفترین آنها نهج البلاغه است.

اما جنبه سیاسی جانشینی امام علی (ع) تنها بخش کوچکی از نقش او بود. اگر چه حق او بود، اما شرط لازم امامت نبود. آنچه لازم بود این بود که نهاد امام، یعنی امامت، هدایت دینی و معنوی برای بشریت باشد. به این معنا، حضرت علی (ع) به عنوان جانشین پیامبر به ایفای نقش پرداخت.

امامت امام علی (ع) حدود 30 سال به طول انجامید، اما تقریباً بیست و پنج سال از احقاق حق سیاسی ایشان منع شد.

پس از مرگ سه حاکم یا خلیفه قبلی، کسی باقی نمانده بود که جامعه بتواند با آن موافقت کند که یک حاکم قابل اعتماد باشد. فساد در خلافت قبلی بسیاری را خسته کرده بود، و این بار مردم به دنبال کسی بودند که بتوانند 100% به آن اعتماد کنند.

تنها کاندیدای موجود امام علی (ع) بود و به همین دلیل اصرار داشتند که امام علی خلیفه جدید شود. امام علی (ع) فقط در صورتی می پذیرفت که با شرایط خودش اجرا می شد و آن شروط این بود که حکمش مطابق سنت پیامبر (ص) بود.

امام علی (ع) بهترین حاکم شد. هیچ کس به اندازه زمان حضرت علی (ع) میزان عدالت و انصاف را ندیده بود. او زیرساخت های منطقه را بهبود بخشید و بسیاری از شهرهای آن را به مراکزی برای بازدید مردم تبدیل کرد.

یکی از مهمترین اصلاحات او اصلاح سیستم آب شهرهای بزرگ امپراتوری اسلامی، به ویژه مدینه و کوفه بود که در آن اصلاح سیستم های آبرسانی و آبیاری، دسترسی آنها به آب پاک و سلامت جامعه را با جلوگیری از همه نوع تغییر داد. از بیماری ها.

فقیران او را دوست داشتند، و غیر مسلمانانی که از احساس انصاف، عدالت و احترام او نسبت به فقرا غرق شده بودند، او را دوست داشتند. امام علی (ع) برای کمک به آموزش جوانان و فقیران، تشکل های اجتماعی و سیاسی ایجاد کرد و برای بیوه ها و یتیمان شبکه های ایمنی ایجاد کرد که به جای حبس دائمی در فقر مطلق به آنها فرصتی دوباره برای زندگی بدهد. .

سیره امام علی (ع) در دریافت مالیات

برای امام علی (ع) فقر صرفاً از طریق صدقه رفع نمی شد. فقر برای امام علی (ع) یک مشکل ساختاری بود که فقط با رهایی جامعه از فساد نخبگان و تجدید ساختار یک نظام اقتصادی-اجتماعی که مصیبت و رنج حاشیه نشینان، ستمدیدگان و فقرا را در اولویت قرار می داد، اصلاح می شد.