عنوان: سیاست خارجی روسیه پایان نامه

روابط خارجی فدراسیون روسیه بازوی سیاست دولت روسیه است که تعاملات آن را با سایر کشورها، شهروندان آنها و سازمان های خارجی هدایت می کند.

این مقاله سیاست خارجی فدراسیون روسیه را از زمان انحلال اتحاد جماهیر شوروی در اواخر سال 1991 پوشش می دهد. در حال حاضر، روسیه به دلیل تهاجم مداوم به اوکراین، هیچ روابط دیپلماتیکی با اوکراین ندارد. به جز اوکراین، روسیه با گرجستان، بوتان، ایالات فدرال میکرونزی و جزایر سلیمان نیز روابط دیپلماتیک ندارد.

بحث‌های سیاست خارجی کرملین نشان‌دهنده تضاد بین سه مکتب رقیب است: آتلانتیک‌ها، به دنبال رابطه نزدیک‌تر با ایالات متحده و به طور کلی جهان غرب. امپریالیست ها به دنبال بازیابی وضعیت نیمه هژمونیک از دست رفته در دهه گذشته هستند. و نئواسلاووفیل ها، انزوای روسیه را در حوزه فرهنگی خود ترویج می کنند.

در حالی که آتلانتیسیسم ایدئولوژی غالب در طول سالهای اول فدراسیون جدید روسیه بود، تحت رهبری آندری کوزیرف، به دلیل ناکامی در دفاع از برتری روسیه در اتحاد جماهیر شوروی سابق مورد حمله قرار گرفت. ارتقای یوگنی پریماکوف به سمت وزیر امور خارجه در سال 1996 آغاز رویکرد ملی گرایانه تر به سیاست خارجی بود.

یکی دیگر از گرایش های اصلی اوراسیاگرایی بوده است، مکتبی فکری که در اوایل قرن بیستم ظهور کرد. اوراسیایست ها ادعا می کنند که ساست خارجی روسیه متشکل از فرهنگ های اسلاو، ترک و آسیایی است و لیبرالیسم را با امپریالیسم اروپامحور یکی می داند.

یکی از اولین ایدئولوگ های اوراسیایسم، مورخ روسی نیکلای تروبتسکوی بود که تزار اروپافیل پیتر اول را محکوم کرد و از استقبال روسیه از “میراث چنگیز خان” آسیایی برای ایجاد یک دولت اوراسیا فرا قاره ای حمایت کرد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، اوراسیاگرایی از طریق نوشته‌های فیلسوف الکساندر دوگین به قدرت عمومی رسید و به سیاست ایدئولوژیک رسمی در دولت ولادیمیر پوتین تبدیل شد.

دوره ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین از ژانویه 2000 تا مه 2008 و بار دیگر از می 2012 تا کنون ادامه داشت. در دوران پوتین، روسیه در چندین درگیری قابل توجه از جمله علیه کشورهای همسایه اوکراین و گرجستان شرکت داشته است. او استقلال جمهوری های جدید در داخل آن کشورها را به رسمیت شناخت.

روابط با ایالات متحده به ویژه بین سال های 2001 تا 2022 به شدت بدتر شده است، در حالی که روابط با اتحادیه اروپا به ویژه پس از الحاق کریمه به روسیه در سال 2014 از اوکراین بدتر شده است. در نظرسنجی انجام شده توسط مرکز لوادا در سال 2021، 64 درصد از شهروندان روسیه روسیه را به عنوان یک کشور غیر اروپایی معرفی می کنند. در حالی که تنها 29 درصد روسیه را بخشی از اروپا می دانند.